ฉันกลับมาเขียนบล็อกอีกครั้งหลังจากหายไปนาน

ไม่ว่าอะไรก็ตาม ฉันตัดสินใจที่จะลองเขียนอีกครั้ง

ฉันเพิ่งรู้ตัวในช่วงหลังว่า การทำอะไรก็ตามดีกว่าไม่ทำอะไรเลย มันมีประโยชน์ต่อชีวิต

ดูเหมือนฝนจะตก ท้องฟ้าดูเหมือนจะปล่อยเม็ดฝนลงมาในไม่ช้า

รู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่ยังโอเค

ชีวิตอาจถูกออกแบบมาให้เรามีช่วงเวลาที่ดีและไม่ดีสลับกันไปมาเพื่อที่เราจะไม่ปล่อยมันไปเลยก็ได้ ไม่แน่ใจว่าฉันคนเดียวรึเปล่า

ดูเหมือนว่าบางคนปล่อยมันไปได้ง่ายๆ ในขณะที่บางคนยึดติดกับมันอย่างดื้อรั้น

ทั้งหมดเป็นความคิดของฉันเอง

ทั้งหมดขึ้นอยู่กับวิธีคิดของเรา

ฟังดูธรรมดา แต่ช่วยไม่ได้

จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา แม้จะไม่นาน แต่ก็มากพอสมควรแล้ว

ดูเหมือนว่าสิ่งที่ธรรมดาจะเป็นความจริง

ในที่สุด สิ่งที่หลายคนประสบก็คือสิ่งที่ธรรมดา ไม่ใช่เหรอ?

ฉันอยากจะเชื่อว่าฉันแตกต่าง แต่ความคิดแบบนั้นก็ธรรมดาเกินไปเช่นกัน

สุดท้ายแล้วก็เหมือนกันหมด

ช่วงนี้ฉันพูดเหมือนคนแก่บ่อยขึ้น ช่วยไม่ได้หรอก ฮึๆ

เมื่ออายุมากขึ้น คุณจะพูดเรื่องธรรมดาๆ ออกมาอย่างหน้าด้านได้เท่านั้น

ถึงอย่างนั้นก็ตาม ฉันจะลองเขียนดู

บางทีมันอาจจะช่วยคลายความอึดอัดของฉันได้บ้าง

หรือบางทีความเหงาอาจจะลดลง

บางทีบางคนอาจจะได้รับการปลอบใจ ฉันมีความหวังที่ไม่สมจริง...

จริงๆ แล้ว ฉันแค่อยากจะเขียนอะไรก็ได้

ฉันชอบอ่านบทความที่ตัวเองเขียน แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ฉันอยากเริ่มต้นใหม่ในแพลตฟอร์มใหม่ มันสดชื่นและดี