Ik begin na lange tijd weer met schrijven.

Wat het ook is, ik heb besloten om het opnieuw te proberen.

Ik besefte te laat dat het beter is om iets te doen dan helemaal niets te doen, dat is beter voor het leven.

Het lijkt erop dat het gaat regenen. De lucht ziet eruit alsof er elk moment regenbuien kunnen vallen.

Het is een beetje somber, maar het is nog steeds oké.

Misschien is leven zo ontworpen dat het altijd oké is en dan niet oké, heen en weer, zodat je het niet helemaal kunt loslaten. Of misschien ben ik de enige.

Sommigen lijken het gemakkelijk los te laten, terwijl anderen er hard aan vasthouden.

Het is allemaal hersenspinsels.

Het hangt er allemaal van af hoe je erover denkt.

Het is duidelijk, maar er valt niets aan te doen.

Ik heb al lang genoeg geleefd, hoewel het niet lang zal duren,

Het lijkt erop dat de waarheid duidelijk is.

Uiteindelijk zijn de dingen die veel mensen hebben meegemaakt duidelijk, nietwaar?

Ik wil geloven dat ik anders ben, maar zelfs die gedachte is zo duidelijk.

Uiteindelijk is het allemaal hetzelfde.

Ik zeg de laatste tijd steeds vaker dingen als een oude man, maar dat kan niet anders. Haha.

Als je ouder wordt, kun je niet anders dan duidelijk praten op een onbeschaamde manier.

Desondanks wil ik het proberen.

Ik denk dat het mijn benauwdheid een beetje kan verlichten,

en misschien verdwijnt mijn eenzaamheid ook wel.

Ik heb de onrealistische hoop dat iemand misschien wel troost vindt in wat ik schrijf...

Eigenlijk vind ik het gewoon leuk om wat te schrijven.

Het is ook leuk om mijn eigen schrijven te lezen. Dat is reden genoeg.

Ik wilde graag opnieuw beginnen op een nieuw platform. Het is fris en leuk.